Καθισμένος
στο στασίδι της απογευματινής συνάρτησης, με ιλιγγιώδη ταχύτητα η σκέψη
μου, υπενθύμισε στην άκρατη επιθυμία μου, την νομιζόμενη συνήθεια του
τελευταίου και, ελάχιστου Σαββάτου του ανοιξιάτικου Μαρτίου.
" Tα μεσάνυχτα η ώρα αλλάζει, μονολόγησα. Πάμε μια ώρα μπροστά . "
Η
ώρα αλλάζει αλλά, εμείς παραμένουμε με την παλιά ώρα της συνήθειας, της
αμαρτίας, του εγωισμού και της αυταπάτης. Τα ρολόγια, θα δείξουν μία
ώρα μπροστά από αύριο, αλλά εμείς θα παραμείνουμε κολλημένοι στο παλιό
που το φρεσκάρουμε καμιά φορά για να ορίσει το φινάλε...!
Δημοσίευση σχολίου